Zaterdag overtuigde DVOV JO13-1 in een prachtig duel tegen het sterke FC Zutphen JO13-1. Een handjevol mensen zag hoe we strijdvaardig en geheel verdiend met een miniem verschil de overwinning pakte (0-1).

Het was een koude ochtend met winters weer in Zutphen. Alle jeugdwedstrijden waren afgelast op sportpark ’t Meijerink, maar wij hadden het geluk geprogrammeerd te staan op het hoofdveld met kunstgras. Naast wat vrijwilligers van de club en wat DVOV-chauffeurs was het verder uitgestorven. Het mocht de pret echter niet drukken. Het werd een heerlijk voetbalochtendje. Zutphen is een van de sterkere tegenstanders in onze competitie en dat betekende dat onze jongens volle bak moesten gaan. En dat deden ze met verve! 

De wedstrijd begon goed. Na 5 minuten lag de bal er al in met een snelle counter van Jason die vanuit eigen helft vertrok en Raquidion op maat bediende. Die twijfelde niet en joeg met een verwoestend schot de bal tegen de touwen. Prachtige goal. Vervolgens probeerde we door te drukken. En hoewel er best lekker gecombineerd werd, het spel goed breed werd gehouden, leidde het niet tot echte grote kansen. De tegenstander probeerde het regelmatig met een lange bal op een paar grote sterke spitsen. Dit leidde 1x tot een levensgrote kans. Vrij voor de keeper werd de bal gelukkig voorlangs geschoten.

In de rust was er even tijd om op te warmen. Jongens de kleedkamer in en de fans de kantine in om het niets-omhanden-hebbende barpersoneel en de QR-controleur een hart onder de riem te steken.

De opwarming deed onze mannen goed. We kwamen weer goed uit de startblokken en grepen Zutphen bij de keel. Die kwamen nauwelijks meer van eigen helft af, maar ze stonden wel goed te verdedigen. Er was voor ons geen doorkomen aan. Het was bikkelen met veel fysieke duels en steeds zat er wel weer een voetje tussen. Echte kansen waren gering. Jack was het meest dichtbij met een vlammend schot richting kruising, maar die werd fraai door de keeper gepareerd.

Naarmate de 2^e helft vorderde en de voorsprong nog steeds minimaal was nam de spanning toe. Verdedigend stonden we goed, maar je weet nooit...  Hartstochtelijk stond ons kader, zichzelf RAG noemend, de jongens naar voren te schreeuwen. Ik moest denken aan de Raggende Manne en hun voetbalsong ‘Naar vore..! (trap de bal)’. Wie kent ze nog? Enfin, met dezelfde energie als de Raggende Manne werden de jongens aangemoedigd. Publiek ging meedoen en zo werd het toch nog een zinderende apotheose op het verder uitgestorven complex.

De jongens trokken uiteindelijk de wedstrijd over de streep. Verdiend, veel karakter getoond en een echte teamprestatie! Een geduchte concurrent verslagen. Er staan de komende weken nog meer krakers op het programma, maar of ze allemaal doorgaan is in deze tijd nog een groot vraagteken. Hoe dan ook, we zijn er klaar voor!