We zetten de lijn in de wedstrijdverslagen van de eerste helft van het seizoen door en gooien er weer een mooie spreuk tegenaan: Te groot voor het servet en te klein voor het tafellaken. 

De eerste helft heeft JO9-3 bewezen dat ze in ieder geval de servet-klasse (lees vierde) goed aankonden. Wat heet, ongeslagen kampioen! De tweede helft wordt de vraag: "zijn de nu goed genoeg voor de tafellaken-klasse (lees tweede)?" De eerste wedstrijd was daarom een eerste echte servet-tafellaken-test.

Zonder Lars, maar met de overige acht spelers en speelsters werd de strijd aangebonden. Wat gebleven is, is dat naar drie keer met je ogen knipperen en even niet opletten het na drie minuten al 3-0 staat. Ditmaal voor de tegenpartij. Diede dapper in het doel, maar de hoge en harde schoten waren niet te houden. Ook Fay, geholpen door Ziggy deed haar uiterste best om de ballen van haar buurjongens en klasgenoten af te pakken en tegen te houden. Maar beide konden ook de vierde en de vijfde in de eerste helft ook niet voorkomen.

Na rust verdedigde Dylan het doel en ging Diede voetballen. Of het aan de keeper lag, of de nimmer aflatende inzet van Jason en Syrah weet je nooit zeker. Maar de tweede helft begon steeds meer op een echte wedstrijd te lijken. Er werden nog maar twee doelpunten doorgelaten. Jilles kon zich wat meer toeleggen op mooie passen, en nadat Jason al een keer alleen voor het doel was gekomen, wist Jesse de eer te redden: 1-7. Kortom 1-2 verloren. De tweede helft dan. We houden ons vast aan de juiste dingen. Daarom ook nog maar even een toepasselijke foto uit de oude doos: om te onderstrepen dat we met zijn allen blijven strijden! 





En dan de leerpuntjes. Plotseling tegenstanders die het veld goed bezetten en met overspelen elkaar weten te bereiken. Genoeg reden om hard te blijven trainen. Om zo om te kunnen gaan met nieuw onderdelen van het voetbal, zoals veldbezetting, opstellingen, tegenstanders verdedigen in plaats van lucht en gericht kunnen overspelen. Net zo lang totdat we ook een tafellaken zijn.