Overigens, voor de goede orde, we hebben het hier over het bijzondere publiek van de gastheer. Niet dat ik het DVOV-publiek altijd goed wil praten. Ook bij DVOV kun je soms met je oren staan klapperen over wat daar langs de lijnen geschreeuwd wordt. Soms genoeg om zelfs Trump en Kim Jong-un het schaamrood op de kaken te jagen. Echter het JO10-1 publiek kun je er heel goed bij hebben. Als team zijn we echt heel blij met alle mentale steun die we van alle ouders krijgen.  


En erlangs ...

De wedstrijd begon met een dappere scheidsrechter van, ik denk, 13 jaar. Onder druk van het publiek deed hij af en toe iets merkwaardigs. Ondanks dat en gezien de "bijzondere" omstandigheden wist hij zich prima te handhaven. Het hoogtepunt was wel een rode kaart voor een speler van de tegenpartij omdat een jongetje van 9 vond dat hij de scheidsrechter stijf kon schelden. Een zeer dappere beslissing van deze scheidsrechter. Ik denk dat zijn redding was dat hij 13 jaar was. Immers dan heb je geen auto waar je na afloop de spiegels van kan slopen.

Over de wedstrijd. Na een minuut of 5 dacht Jilles dat aannemen van de bal niet noodzakelijk was en piefte hem van een metertje of 20 over de keeper. "Anders zit ie niet",  was zijn commentaar bij de vraag waarom hij niet aannam. Ja, als coach ben je soms kansloos.

Kansloos, dat was ook de tegenstander bij een solo-actie van Diede. Twee man het bos in en met links inschieten. Dubbele punten zijn dat, met links scoren. Tenzij je Lars heet. Daarna kwam de tegenpartij opzetten. Ze wisten de 2-1 te maken. Gelukkig gaf Fay, uit een prachtige assist van Jakob, ons weer wat lucht en scoorde 3-1. Net op het moment dat we voor de derde maal op rij met 3-1 de rust leken te halen, vond het publiek en uiteindelijk schoorvoetend de scheidsrechter dat er een penalty moest worden gegeven.  Nooit eerder meegemaakt bij de pupillen. Nadat het publiek ook de precieze afstand van de penaltystip tot het doel had bepaald, stond het 3-2.


Nat maar voldaan

De tweede helft begon met het slim afpakken van de bal. "Als drie verdedigers van AZ 2000 de bal niet willen, dan schiet ik hem er wel in", zo dacht DVOV-spits Diede: 4-2. In dezelfde minuut nog liep de sterkste jongen van AZ 2000 door onze verdediging en maakte bij Teun in het doel. 4-3. "Het wordt nog spannend", dachten we toen. Dat bleek niet het geval. Alex, Lars met zijn allereerste doelpunt (!) en tenslotte Fay zorgde voor de 7-3. Echter het hadden er ook zomaar 10 kunnen worden, zo makkelijk liepen we er door heen. Dat kan alleen maar als je achterin iemand als Syrah en Dylan hebt staan. Die hielden samen de nul, eeuh, de drie natuurlijk.


100 punten!

Het team had vorige week de 100 punten gehaald. En onder de plechtige belofte dat het 300 punten gaan worden hebben ze nu een bidonset mét flesjes met hun eigen naam. Jakob als aanvoerder vandaag mocht hem vol trots uitpakken. Daarmee wordt in-de-wissel-zitten ook een feest. Over feest gesproken, Dylan gefeliciteerd! Tot volgende week.