Mijn eerste schreden op een voetbalveld waren bij een echte dorpsclub. Lang geleden, als 13-jarige, al meehelpen bij de club in ons dorp. Echte dorpsclubs, waar vind je ze nog? Tussen kerk en café. De ontmoetingsplaats in het weekend want iedereen kent iedereen. 's Morgens voor de papa's en mama's, kijkend naar hun grut, in de middag voor de plaatselijke jeugd. En bij wedstrijden van het eerste loopt het hele dorp uit zodat ook opa Hermsen zijn wekelijkse uitje heeft. . Komt dat bekend voor?


Rust

Dan weten jullie ook dat bij dorpsclubs er in elk elftal minimaal drie met dezelfde achternaam spelen, dat veld 2 altijd nét niet helemaal vlak loopt, dat elk jeugdelftal vier of vijf leiders heeft, dat de plaatselijke ondernemer, meestal een loonbedrijf of transportonderneming, strak op de trainingsjasjes staat en dat er in veel jeugdelftallen heel veel spelers zitten omdat ze net wel twee teams en net niet drie teams kunnen maken. Accommodatie is altijd prima voor elkaar dankzij vele helpende handjes, en de thee en koffie spotgoedkoop.  En de spelers van de dorpsclub lijken altijd net een halve kop groter. Waarvan iedereen dan denkt dat dat komt door veel aardappelen met spek en de gezonde buitenlucht. 

Nou bij een zo'n echte dorpsclub RKPSC waren wij vandaag te gast. En jawel, aan de beschrijving hierboven is niks gelogen. Of Opa Hermsen morgen bij RKPSC 1 kijkt dat weet en niet maar verder voldoet de omschrijving van een dorpsclub vrijwel exact. 


Onder druk

We stonden dus gelijk onder druk. Zij speelden, zoals een dorpsclub betaamd, met veel kracht. Zowel in de duels als met de schieten en passen. Desalniettemin wist Lars met een paar adequate onderscheppingen samen met Syrah en Alex de nul vast te houden. Er werd door DVOV goed verdedigd. 

Blij vlagen wisten we ook over de middenlijn te komen. Diede en Jakob wisten af en toe samen een aanvalletje op te zetten. maar vaak werden ze weer van de bal gelopen. Helaas ging het tegen het einde van de eerste helft toch mis. Een jongen die ook bij de enige dorpsclub in het betaald voetbal, De Graafschap, trainde, schoot hard en hoog raak.


Sporadische uitval

Hard werkend wisten we de rust te bereiken. In deze tijd van het jaar is niet iedereen even fit meer dus de rust in de kleedkamer was welkom. In de tweede helft verdedigde Teun het doel. Een paar prachtige reddingen van Teun waren het resultaat. Dylan en Fay bleven hard werken en schoten er af en toe langs vanaf het middenveld. Het leverde een aantal corners op.Een daarvan krulde Jilles tegen de paal, maar verder dan dat kwamen we niet.

Halverwege de tweede helft draaide een tegenstander goed weg bij onze verdediger en knalde keurig de 2-0 binnen. Aan het einde van de wedstrijd ronden zij nog een mooie aanval af: 3-0. Zo liet RKPSC gelukkig ook nog zien dat het nog meer kon dan stevig duwen. De overwinning was terecht. Maar wederom heeft DVOV JO10-1 weer laten zien dat we echt wel kunnen voetballen. Of zoals de tegenstander zei: "Eindelijk een keertje tegenstand".

Volgend week nog zo'n dorpsclub. Groessen. Alhoewel, dat is tegenwoordige de buitenwijk van Duiven. Wat dan weer een buitenwijk van Arnhem is. We hopen dan weer eens een keertje aan de goede kant van de score te blijven.