Een gezonde spanning bij de fans

Uitzinnige vreugde na het fluitsignaal

Hmmm champagne

Kampioenshirt

Uitreiking van de medaille door belangrijke meneer DVOV

Ontvangst bij DVOV

De eerste echte prijs voor beide coaches

Uitreiking van de beker

En direct waren de shirtjes klaar ;-)

Kampioenen

De fanclub

Zaterdag 2 juni was de grote dag.  De bekerfinale met in de hoofdrol Bennekom JO9-1 tegen DVOV JO9-1.  In een zeer spannende wedstrijd trokken de helden van DVOV uiteindelijk aan het langste eind (3-5) en mochten ze de beker in ontvangst nemen.

 De voorbereiding moest allemaal zo gewoon als normaal zijn. Maar als je in een bekerfinale staat is natuurlijk alles anders dan normaal. We speelden op neutraal terrein, er was een onafhankelijke spelbegeleider, op het clubterrein was het een drukte van jewelste, op velden was veel kabaal te horen van toeters en vuurwerk en er opeens staan er heel veel fans langs de lijn. Dan begrijp je wel dat dit niet normaal is. De jongens leken er nog redelijk rustig onder, maar de strakke gespannen koppies van de coaches maakte duidelijk dat de zenuwen moeilijk in bedwang te houden waren. Ook bij de fans vergelijkbare gezichten. Het gaat toch wel lukken?

Klokslag 1 uur floot de scheidsrechter. De uitgedijde fanclub, met vele ouders, opa’s en oma’s, familieleden, vrienden en DVOV-spelers van andere teams, stond luidkeels aan te moedigen; ‘come on boys!’ Maar wilde nog niet baten. We zagen een slap DVOV en een getergde tegenstander. Die hadden hun strijdplan na de dik verloren competitiewedstrijd tegen onze jongens behoorlijk aangepast. Met veel mensen achter de bal, continue druk houden op de bal, lange ballen naar voren en een sterke spits voorin dwongen ze DVOV sterk naar achteren. Onze verdediging werd behoorlijk getest, terwijl voorin geen bal kon worden vastgehouden. Het was dan ook niet gek dat Bennekom op voorspong kwam. Nog geen man overboord natuurlijk, maar de gezichten van de fans stonden weer iets strakker en de nagels werden langzaam korter. 

Het waren onze verdedigers die in eerste instantie voor de goals moesten zorgen. Na de goal van Bennekom bracht Felix met een poeier van afstand de stand gelijk. Snel scoorde Bennekom de tweede en trok Rein met een knal vanaf de rechterkant de stand weer gelijk. Ruststand 2-2.  Pfffff, wat liep het moeizaam; de jongens wisten elkaar slecht te vinden en er waren nauwelijks uitgespeelde kansen.  Langs de lijn was de spanning niet meer te houden. De gezichten stonden op barsten, ee nagels waren inmiddels al op en werd het hekwerk kreeg het te verduren.  

De tweede helft begon met iets meer power, maar steeds bleef Bennekom met de lange ballen dreigend. Keeper Kaj hield zich knap staande en zijn goal bleef schoon. Het was uiteindelijk Felix die met wederom een schot van afstand DVOV voor het eerst op voorsprong zette. Lang konden we daar niet van genieten. Bennekom frommelde in een scrimmage en via de paal de bal in de goal. Dat gaf ze weer hoop.  Aiiiiiii, waar gaat dit heen?

Gelukkig was daar nog de laatste time-out. De laatste mogelijkheid om als coaches de boel nog op scherp te zetten. Wat ze tegen de jongens gezegd hebben weten we niet, maar het hielp wel. De jongens begonnen scherp aan de laatste 10 minuten. Tijn en Jason kregen meer grip op het middenveld en speelde makkerlijker een tegenstander uit. Al snel resulteerde dat in een fantastische goal van Julius. Niet omdat tie mooi was, maar vooral omdat al zijn frustratie in het schot zat. Schitterend en we stonden weer op voorsprong. De fans waren niet te houden. Bennekom werd moe en er kwamen meer kansen. En jawel, een ogenschijnlijke afzwaaier van Rein liet iedereen van Bennekom gaan, maar als een duveltje uit een doosje stond daar opeens Jesse. Met een mooie bekeken schuiver zette hij de keeper op het verkeerde been. 5-3, YEAH! En nog 4 minuten op de klok. Bennekom beet op het tandvlees en zette nogmaals aan, maar dit gaven de jongens niet meer weg! Het fluitsignaal klonk en in de wijde omgeving was het hoorbaar dat DVOV gewonnen had; iedereen was uitzinnig van vreugde. Gefeliciteerd Kaj, Tijn, Rein, Felix, Jason, Julius, Jesse, Rob en Jasper. Wat hielden jullie ons in spanning en wat hebben jullie een veerkracht getoond en alsnog deze wedstrijd naar je toegetrokken!  Dik verdiend!

De fanclub had de nodige voorbereidingen getroffen. Kampioenshirts werden uitgedeeld, vuurwerk afgestoken en de kinderchampagne vloeide rijkelijk.  Wat een feest! Na de tegenstander nog even bedankt te hebben werden de jongens toegesproken door een belangrijke meneer van DVOV. Hij bedankte de coaches voor hun tomeloze inzet en gaf de jongens mee dat ze zich moeten realiseren wat voor een bijzondere prestatie ze samen neergezet hebben. Dit zullen ze nooit meer vergeten. Medailles werden uitgedeeld en de KNVB beker werd uitgereikt. Yeah! Op naar de Pinkenberg. Daar hoort de beker immers thuis! 

Net voor aankomst werd de auto van coach Rob omgebouwd tot een platte kar en met getoeter en gezang werden de jongens de volle Pinkenberg op gereden. DVOV 1 speelde daar haar laatste thuiswedstrijd. Iedereen mag immers weten dat we de beker gewonnen hebben!  En onder luid applaus werden ze ontvangen. De club trakteerde op een frietje voor de jongens en het bier stond al koud voor de meegereisde fans. Inmiddels was de strakke blik op ieders gezicht omgetoverd tot een permanente brede grijns.

We zijn nog niet klaar dit seizoen. We spelen op 16 juni nog een mooi internationaal toernooi in Gaanderen en 21 juni hebben we nog een inhaalwedstrijd tegen OVC staan. Als we die winnen zijn we ook nog kampioen in de competitie. Dus er is nog kans op de dubbel!  En natuurlijk plannen we nog een gezellig feestje om dit onvergetelijke seizoen af te sluiten!