Tieme is los

Verdedigen is ook teamwork

De tang werkt altijd

Liam in duel

DVOV in de achtervolging

Senne houdt de deur op slot

Teron wordt de diepte in gestuurd

De spits is de eerste verdediger

Koen E op stoom

Yin zet door

Komen ze eruit?

Teron met het plan

Koen kap-kampioen

Aron zet aan

De Tieme move

Het was een ouderwetse Novemberochtend met een langzaam optrekkende mist. Over de velden lag een dun laagje ijs. De JO11-1 zat vol optimisme en vertrouwen van de trotse koploper. Dan leert de ervaring dat onderschatting van de tegenstander op de loer ligt.

De eerste helft was rommelig, maar het scoreverloop voedde die ongerustheid niet. DVOV liep uit naar een comfortabele 1-4. Wel vielen de goals uit individuele acties en niet uit de gebruikelijke combinaties. Daar waar de grootste kracht van het team ligt.
Als de individuele actie lukt voelt het grandioos en laat het zelfvertrouwen torenhoog groeien, maar het gevaar is ook dat het ook goed waardeloos voelt als het mislukt. En hoe ga je er daar dan mee om.

Terwijl de zon al wat hoger ging staan, begon ESA de tweede helft alsof het nog 0-0 was. Ze gingen compact staan en stuurden de fysiek sterke spits met een hoge bal de diepte in. De bal werd half verwerkt door DVOV en de ESA-spits scoorde grandioos.

De DVOV’ers trokken het zich persoonlijk aan en het zelfvertrouwen smolt, samen met het ijs op het veld, als sneeuw voor de zon. Die fase benutte ESA optimaal en de 1-4 achterstand werd omgebogen naar een 5-4 voorsprong.

DVOV herpakte zich goed en creëerde mooie kansen. Met in de laatste seconde zelfs een snoeihard schot op de paal. Het geluid van de bal op de paal viel nagenoeg samen met het eindsignaal. Voor de neutrale toeschouwer had het schouwspel niet beter kunnen eindigen, maar voor DVOV was het drama compleet.

 Een mooie wedstrijd vol spanning, emotie en met een harde les. Maar ook een wedstrijd waar de JO11-1 hechter uit kwam dan dat ze er in ging.

 Traditioneel was het weer lachen gieren en brullen in de DVOV-kleedkamer.